Yıllardır tarayıcılarında çok sayıda pencere açık olan insanlar hakkında neden bu şekilde davrandıklarına dair birçok yazı okudum – dijital dikkatsizlik, FOMO, sıkıntı ve benzeri nedenlerle. Kendi pencere karmaşamı azaltmaya çalışsam da bir türlü düzenleyemedim. Neden daha az açılan bir insan olamıyorum?
Sevgili Open,
Sorunu okumadan önce, tarayıcı sekmelerinin kalabalığı üzerine yapılmış birçok yorum olduğuna dair bir farkındalığım yoktu. Ben de bu literatürü incelemedim ama sanırım, diğer konuların olduğu gibi, önerilen sıradan mantık ve kendi kendini referans veren bir karışım olduğu düşünülebilir.
Haber, alışveriş ve sosyal medyanın geniş dijital yollarının altında, arama sorguları yoluyla ulaşılabilen sonsuz tartışma mekanları bulunmaktadır. Bu bahis odalarında uzman çevreleriniz, aklınıza gelen hemen her soru veya problem hakkında Tartarus aşamasına kadar tartışmıştır. Karmaşık bir metafor olması nedeniyle özür dilerim – deneyimlerimizi çevrimiçi ortamda görselleştirmek çok zordur.
Aslında, bu derginin ortak kurucusu Kevin Kelly, on beş yıl önce insanların internet hakkında bir resim çizmesini istemişti. Bu, hayatlarımızın büyük bir bölümünü gezinirken harcadığımız sanal dünyanın “bilinçaltı düzenini” toplamaya çalışan bir girişimdi ve verilerin geçici akışını mekansal terimlerle somutlaştırmak için yapılmıştı. Çizimlerin çoğu ilkel ve idiosenkrazikti ve zaten temel olarak boş bir alemde bulunuyor olan bir alana paylaşılan herhangi bir vizyonu paylaşmanın imkansızlığını ortaya koydu. “İnternet manevi varlıklar, ruhani varlıklar gibi sezgisel değer kazandı. Web, bedensiz mekanların derin bir hayalet ülkesidir. Orada mısın bilmiyor kimse,” diye yazdı Kelly.
Open, senin sorundan bahsetmek için seni sormak istiyorum. Bu köşeyi okuduğun yere tam olarak nerede olduğunu söyleyebilir misin? Bu, sözlerin yukarı baktığında gördüğün fiziksel nesnelere net ve ölçülebilir mekansal ilişkilere sahip bir dergi’de mi, yoksa online bir formatta mı? Eğer baskılı bir biçimde okuyorsanız, cevap basittir: Sözcükler bir dergide, bir sayfada, diğer görülebilir fiziksel şeylere kesin ve ölçülebilir mekansal ilişkilere sahip bir nesne içinde mevcuttur. Eğer bunu çevrimiçi olarak okuyorsanız, cevap daha zor cevaplanabilir hale gelir, ancak yazıların başka nelerle ilgili olduğunu anladığınız ima edilir ve tüm diğer sitelerin haritasından bir parça olarak bir yerde bulunduğunuz anlama gelir. Büyük olasılıkla, bu harita tarayıcınızın açık olan sekmelerine benzer.
Çoğu grafiksel aracı gibi, sekmelerin referansı neredeyse tamamen unutulmuş bir metafordur. Daha geniş “masaüstü” tropundan çıktılar ve kağıt dosyalarının çekmecelerine yerleştirilen kart sekmesinden modellenmiştir. Diğer bir deyişle, ‘işaretleyiciler’ olarak adlandırılan sekmeler, konum, yer veya rota belirlemek için kullanılan haritacılıktan alınan bir terimdir.
Haritaların gezginlere mekansal yönlendirme için tasarlanmış kurgusal arayüzler olduğu gibi, sekmeler, kullanıcıların verilerin akışındaki kaotik yapıyı gezinmelerine izin veren hayali nesnelerdir. Değerlendirmesinde en eski bilinen haritalar, Lascaux’un mağaralarında boyananlar gibi, toprakların değil göklerin (ilk ruhani alan) haritasıydı ve temel olarak tanıdık nesnelere (boğalar, antiloplar, savaşçılar) constellated yıldızlardan oluşan bir veri noktalarını görselleştirmeye yönelik denemelerdi. Tesadüfen, Kongre Kütüphanesindeki en eski gök haritalarından bazıları internetin görsel temsili gibi görünmektedir.
Açık sekmeler, birçok popüler tarayıcının maksimum sınırları hakkında mevcut bilgi karışıktır ve uydurma olabilir – bir iPhone’da söylentiye göre 500’de, ancak bu sınırı hacklemek için yollar vardır ve Chrome’da 9.000 sekmeye kadar kullanılabilir. Her durumda, tarayıcıların çoğu, tutkulu olma eğiliminde olan kullanıcılar için neredeyse sınırsız sekmeler kullanmasına izin verir. Bence kapara yapmaya meyletme durumu, gruplama ve açık sekmelerin arama yapmanıza izin veren bir sekme yöneticisi kullanmanızı tavsiye eden önerilen düzenleme stratejileri dışında, özünde bizim çabalarımızı yok etmekten başka bir subliminal amaç taşımaktadır. Açık sekmelerinizi temel olarak kişiselleştirilmiş bir internet haritanız olarak düşünebilirsiniz. Burada, gezegeninin idiosenkrazik içeriği olan bir çerçeve oluşturur ve görünüşte sonsuz bilgi evreninin içinde yer almaktadır.
Sorununun bir günde kaç tane açık sekmeye sahip olduğu tam olarak belirsiz değil. Tarayıcılardaki maksimum sınırlarla ilgili mevcut bilgiler karışıktır ve yanıltıcı olabilir. İPhone’daki Safaride (ancak bu sınırı hacklemek için yollar vardır ve Chrome’da 9.000 sekmeye kadar kullanılabilir) uydurma olarak söylenen 500 sekmeli bir durum ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar Borges veya Lewis Carroll gibi absürd senaryolarla dalga geçmesi de olsa, bir sekme yöneticisi (Google’ın size interneti aramanızda yardımcı olduğu gibi) kullanmanızı gerektiren durumun, gerçekliği temsil eden ölçekteki haritalar ile karıştırma eğilimindeki insanın sahip olduğu “varsayılan” bir konumla sonuçlandığını gösterir. Bunun temelinde ise kontrol sahibi olma isteği yatmaktadır.
