“Metaverse” Projeleri Hakkında Düşünme Şeklimiz
“Metaverse” projeleri hakkındaki karışıklık ve hayal kırıklığı o kadar yaygındır ki, Walmart’ın 2017 tarihli bir VR alışveriş demosundan bir video Ocak 2022’de tekrar popüler olunca insanlar hemen başka bir metaverse demosu olduğunu düşündüler. Bu durum aynı zamanda mevcut metaverse tartışmalarının ne kadar hype üzerine kurulduğunu da gösterir. Walmart’ın VR alışveriş demosu açıkça hiçbir yere gitmedi (ve iyi bir nedenle). Peki, Chipotle bunu yaptığında neden geleceğin bir parçası olduğuna kimse inanmalı?
Bu tür teknoloji demosu hayalleri, farklı metaverse vizyonlarının (eğer varsa) hangi yönlerinin gerçek olacağını tespit etmenin zor olduğu bir yere götürüyor. Sanal gerçeklik ve artırılmış gerçeklik kulaklıkları insanlar günlük hayatta yeterince rahat ve ucuz hale gelirse -ki bu büyük bir “eğer” dir- o zaman belki arkadaşlarınızla robotlar ve hologramlar olarak ve uzayda yüzen bir poker oyunu gerçekliğe daha yakın olabilir. Aksi takdirde, her zaman Discord video aramasında Tabletop Simulator oynayabilirsiniz.
VR ve AR’ın gösterişli olması, mevcut dijital dünyamızın daha sıradan yollarının şu anda bile nasıl iyileştirilebileceğini gölgelemektedir. Örneğin, teknoloji şirketlerinin kolayca icat edebileceği açık bir dijital avatar standardı, bir karakter yaratıcısına girebileceğiniz özellikleri içeren bir dosya türü olabilir – göz rengi, saç stilini, kıyafet seçenekleri gibi – ve bu veriyi her yere taşımanıza izin verir. Bir oyun motoru tarafından istediği gibi yorumlanmak üzere. Bunun için daha rahat bir VR kulaklık inşa etmek gerekli değildir.
Ancak, bu hayal etmek kadar eğlenceli değildir.
Metaverse Şu Anda Nasıl?
Metaverse’ı tanımlamanın çelişkisi, gelecekte olabilmesi için bugünü tanımlamaktan geçer. MMO’ların tamamen sanal dünyalar olduğu, dijital konserlerin, dünya genelinden insanlarla video görüşmelerinin, çevrimiçi avatarların ve ticaret platformlarının zaten var olduğu bir dünyada, bu şeyleri dünyanın yeni bir vizyonu olarak satmak için biraz yenilik unsuru olmalıdır.
Metaverse hakkında yeterince tartışma yaparsanız, birisi kaçınılmaz olarak kurgusal hikayelere – 1992 romanı olan “Snow Crash” gibi – başvuracaktır. “Metaverse” terimini icat eden roman veya VR dünyasını tasvir eden “Ready Player One”. Bu hikayeler, hologramlar ve heads-up ekranlarının genel pop kültür fikri ile birleştirildiğinde (temel olarak son 10 filminde Iron Man’in kullandığı her şey) bu hikayeler, gerçekten satabilecekleri bir metaverse’nin, teknoloji şirketlerinin gösterimli referans noktası olarak hizmet eder.
Böyle bir hype, özellikle NFT’leri – bir dijital öğenin mülkiyet belgesi olarak hizmet edebilecek şifreli token’lar – tanıtırken, metaverse fikrine yapışır. NFT’lerin çevreye zarar verdiği ve çoğunun halka açık blok zincirleri, büyük gizlilik ve güvenlik sorunlarına sahip olduğu kesin olsa da, bir teknoloji şirketi, Roblox’taki sanal malikanenizin dijital anahtarı olduklarını iddia edebilir. Böylece, meme satın alma hobinizi internetin geleceği için kritik bir altyapı parçasına dönüştürmüş olursunuz (ve muhtemelen tuttuğunuz tüm kripto para birimlerinin değerini artırmış olursunuz).
Bütün bu bağlamı akılda tutmak önemlidir çünkü bugünkü proto-metaverse fikirlerimizi erken internetle karşılaştırmak ve her şeyin daha iyiye ve doğrusal bir şekilde ilerleyeceğini varsaymak caziptir, ancak bu bir veri değildir. İnsanların sanal bir ofiste ayaksız takılmak veya Dreamworks Mark Zuckerberg’le poker oynamak isteyecekleri hiçbir garanti yoktur, hatta VR ve AR teknolojisi bugünkü gibi yaygın olacak kadar sorunsuz hale bile gelebilir.
