Tam Boyutta Gör: Final Fantasy 16 İncelemesi
Final Fantasy Serisinin Popülerliği
Türkiye’deki Niş Kitle
Final Fantasy serisi her ne kadar dünyada büyük popülerliğe sahip bir seri olsa da ülkemizde niş bir kitlesi var diyebiliriz. Açıkçası ben de o niş kitleye dahil değilim diyebilirim. Tarzından dolayı çocukluğumdan bu yana hep çekindiğim bir seri oldu ancak serinin son oyunu Final Fantasy 16’yı çok merak ediyordum çünkü, oyunun combat kısmında Devil May Cry 5’ten tanıdığımız bir isim var: Ryota Suzuki. Devil May Cry 5’in combat sistemini çok seven birisi olarak bu oyunu da merakla bekliyordum ve kod elime ulaştıktan sonra hemen oynamaya başladım. Hem oyunu daha uzun oynamak için hem de araya bayram tatili girdiği için bitirmem biraz uzun sürdü ancak sonunda 50 saatin ardından oyunu bitirebildim. Şimdi dilerseniz incelememize geçelim.
Hikaye ve Hikaye Anlatımı
Hikaye ve Amerikan Tarzı Sinematikler
Oyunun çıkışı üzerinden yaklaşık 1 hafta geçti ve birçoğunuz da büyük bir ihtimalle demoyu oynamıştır diye tahmin ediyorum. Bu yüzden detaylı bir şekilde oyunu sizlere anlatmayacağım, artı ve eksileri anlatacağım.
Final Fantasy 16 gibi Asya tarafından gelen oyunlarda bildiğiniz gibi hikaye anlatımı bizim alışık olduğumuzun biraz dışında olabiliyor ve çok fazla sevilmiyor. Ancak bu oyunda hikaye anlatımı sinematiklerle birlikte biraz daha Amerikan tarzına yaklaşmış diyebiliriz. Zaten hikayenin ve oluşturulan evrenin de daha farklı olduğunu daha en baştan anlayabiliyoruz. Hikaye kısmında ise Game of Thrones benzetmesini rahatlıkla yapabiliriz. Şaşırtıcı olaylar, ihanetler ve daha fazlası derken oyun hikaye tarafında Game of Thrones’a bir hayli benzemiş. Bu yüzden eğer daha öncesinde tarzından dolayı uzak duruyorsanız bu sefer şans verebilirsiniz.
Artı ve Eksi Yönler
Ancak hikaye anlatımının artı olduğu kadar eksi diyebileceğimiz bir yanı da var: Sinematik. Baştan şunu söyleyeyim, oyunlarda sinematik izlemeyi sevmiyorsanız, direkt oyundan uzak durun. İzlemeyi seviyorsanız da sizi soğutacak seviyede bir sinematik olduğunu söyleyeyim. Oyunda sürekli ama sürekli sinematik giriyor. Tam oyuna alışıyorsunuz, birden sinematik. Tamam diyorsunuz artık şovunu yaptı, konuşmalar gerçekleşti, oynayabilirim. Ama yine öyle olmuyor ve bir sinematik daha giriyor. Normalde uzun sinematiklere karşı değilimdir ancak her şeyin yeri ve zamanı vardır. Kojima örneğin, önce sizi oynanışla doldurur sonra bir mola verilir ve sinematikle doldurur. Bu oyunda sürekli sinematik çıkıyor ve oyundan ister istemez kopuyorsunuz.
Oynanış
Devil May Cry 5’ten Tanıdık Bir Oynanış
En başta da söylediğim gibi oynanış Devil May Cry 5’ten tanıdığımız bir isimden geliyor. Bu yüzden de oynanış da tanıdık diyebiliriz. Özel yetenekler, geliştirmelerle birlikte de oynanış daha keyifli bir hale geliyor. Ancak burada da şöyle bir sorun var; oyun kolay. Oyun her şeyi otomatik bir şekilde yapıyor. Yani güçleri kullanma, düşmanlardan kaçma ve bunun gibi birçok combat mekaniğini sadece tek bir tuşa basarak yapabiliyorsunuz oyun sizin için otomatik olarak geçişleri yapıyor. Elbette bunu kapatabiliyorsunuz ancak oyun yine de kolay. Devil May Cry 5’te daha meydan okuyan bir yapı vardı, bu oyunun neden böyle olduğunu açıkçası anlamadım.
Oynanışın Kolaylığı ve Harita Dizaynı
Oyunun kolaylığı yine de sizi bıktıracak seviyede değil, en azından oyunun ortasına kadar böyle sonrasında biraz sıkılabilirsiniz. Özellikle inanılmaz güzel tasarlanmış boss’larla karşılaştığınızda sizi zorlamaması biraz üzücü oluyor. Son olarak combat sistemi için değil de genel oynanış tarafında gözüme batan, artık 2023 yılında çıkan yüksek bütçeli oyunda olmaması gereken bir sorun var. Karakterinizin bir tarafa gitmesini oyun istemiyorsa, önünüze bir odun koyuyor ve karakter istese ayağını kaldırarak geçebilecek, ancak oyun istemediği için görünmez bir duvardan zıplamaya çalışıyormuşsunuz gibi oluyor. Bu bence artık harita dizaynı kısmında biraz üşengeçlik.
Atmosfer ve Grafikler
Güzel Atmosfer ve Grafikler
Oyunun atmosferi gerçekten de güzel. Grafiklerle birlikte keyifli bir deneyim sunuyor. Atmosferin sürek
